Pensioenakkoord juli 2022: doorrekening van de pensioenmaatregelen

Op vraag van de Kern van Ministers onderzoekt dit rapport de budgettaire impact alsook de impact op de pensioenen van mannen en vrouwen van het pensioenakkoord van 19 juli 2022. Dat pensioenakkoord omvat drie maatregelen:

• De invoering van een pensioenbonus voor werknemers, zelfstandigen en ambtenaren;
• De invoering van een tewerkstellingsvoorwaarde voor de toegang tot het minimumpensioen in het werknemers-, zelfstandigen- en ambtenarenstelsel;
• Een aanpassing van het minimumpensioen soepel criter…

Op vraag van de Kern van Ministers onderzoekt dit rapport de budgettaire impact alsook de impact op de pensioenen van mannen en vrouwen van het pensioenakkoord van 19 juli 2022. Dat pensioenakkoord omvat drie maatregelen:

• De invoering van een pensioenbonus voor werknemers, zelfstandigen en ambtenaren;
• De invoering van een tewerkstellingsvoorwaarde voor de toegang tot het minimumpensioen in het werknemers-, zelfstandigen- en ambtenarenstelsel;
• Een aanpassing van het minimumpensioen soepel criterium bij werknemers die ten goede moet komen van gepensioneerde vrouwen (de maatregel gender).

De eerste maatregel betreft de invoering van de pensioenbonus. De pensioenbonus is een aanvulling op het pensioen dat wordt toegekend aan personen die blijven werken nadat ze hebben voldaan aan de voorwaarden voor een vervroegd pensioen of nadat ze de wettelijke pensioenleeftijd hebben bereikt. Deze bonus wordt toegekend voor maximaal 3 gewerkte jaren. Het doel is personen aan te moedigen aan het werk te blijven in plaats van met pensioen te gaan. Terwijl sommigen hun beroepsleven inderdaad zullen verlengen als gevolg van de invoering van een bonus, zullen anderen van dit voordeel profiteren ook al blijft hun moment van pensionering ongewijzigd (het gaat hier over personen die ook zonder een bonus zouden zijn blijven werken, ook al voldeden ze aan de voorwaarden om met pensioen te gaan). De evaluatie van de budgettaire gevolgen van een pensioenbonus hangt onder meer af van de omvang van deze twee groepen personen (de budgettaire kosten van een maatregel worden gedefinieerd als het verschil in jaarlijkse uitgaven tussen een scenario waarin een maatregel wordt toegepast en een scenario waarin dat niet het geval is). Het aantal personen dat langer blijft werken (personen uit de eerste groep) is afgeleid van een OESO-studie over financiële prikkels om de beroepsactiviteit voort te zetten. Het aantal personen dat een bonus krijgt zonder hun beroepsleven te verlengen (personen in de tweede groep) zal grotendeels afhangen van de impact van de verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd (tot 66 jaar in 2025 en 67 jaar in 2030) op het pensioneringsgedrag.