Een overstap per trein of per vliegtuig: barrières bij de integratie van hogesnelheidstreinen in de luchtvaart

Door het groeiende bewustzijn van de negatieve impact van de luchtvaart en de toenemende mogelijkheden en populariteit van de hogesnelheidstrein, neemt de druk op de luchtvaart om te stoppen met vliegen op routes waar al een hogesnelheidstrein rijdt toe. Eén van de belangrijkste redenen voor luchtvaartmaatschappijen om te blijven vliegen op korte-afstandsroutes, is om transferpassagiers te vervoeren. Hoewel de potentie van een gecombineerde hogesnelheidstrein- en vliegreis als duurzamer alternat…

Door het groeiende bewustzijn van de negatieve impact van de luchtvaart en de toenemende mogelijkheden en populariteit van de hogesnelheidstrein, neemt de druk op de luchtvaart om te stoppen met vliegen op routes waar al een hogesnelheidstrein rijdt toe. Eén van de belangrijkste redenen voor luchtvaartmaatschappijen om te blijven vliegen op korte-afstandsroutes, is om transferpassagiers te vervoeren. Hoewel de potentie van een gecombineerde hogesnelheidstrein- en vliegreis als duurzamer alternatief voor verbindende vluchten in meerdere studies is aangetoond, zijn dergelijke Air-Rail producten nog altijd een niche. Binnen dit onderzoek is op
basis van de corridor Amsterdam-Parijs onderzocht wat de barrières voor Air-Rail integratie zijn.
Ten grondslag aan de barrières, ligt de sterke internationale competitie tussen luchtvaartmaatschappijen om transferreizigers. Hierdoor is er noodzaak voor een  hoogwaardig Air-Rail product dat kwalitatief gelijkwaardig is aan traditionele transferreizen. Een treinhalte op de hub luchthaven, een code-share overeenkomst die de overstap van de ene op de andere modaliteit garandeert en een snelle overstap in het algemeen zijn hiervoor noodzakelijk. Hiernaast wordt grote bagage idealiter op dezelfde manier afgehandeld als bij traditionele transferreizen.
Luchtvaartmaatschappijen en spoorvervoerders hebben zichzelf echter decennia lang geïsoleerd ontwikkeld waarbij ze sectorspecifieke en efficiënte werkprocessen hebben ingericht. Dit heeft geleid tot verschillende en niet geïntegreerde fysieke en digitale infrastructuur en services. Optimale integratie van deze separate infrastructuur, services en werkprocessen is een meerjarentraject dat zeer kostbaar en bovendien nog maar net opgestart is. Dit alles bemoeilijkt de ontwikkeling van het Air-Rail product en de integratie van de hogesnelheidstrein in de luchtvaart.