Controlecomité voor de Elektriciteit en het Gas

Na de Tweede Wereldoorlog was de elektriciteitssector beducht voor een nationalisering, zoals doorgevoerd in Frankrijk, Groot-Brittannië en Italië. Bij wijze van alternatief opteerde België een corporatistische structuur: de elektriciteitsproductie bleef grotendeels in privé-handen, maar vakbonden en werkgevers mochten mee toezicht uitoefenen.

Dit compromis kreeg gestalte door de oprichting bij overeenkomst van het Controlecomité voor Elektriciteit en Gas (CCEG, 1955), waarin ook het Beheerscomi…

Na de Tweede Wereldoorlog was de elektriciteitssector beducht voor een nationalisering, zoals doorgevoerd in Frankrijk, Groot-Brittannië en Italië. Bij wijze van alternatief opteerde België een corporatistische structuur: de elektriciteitsproductie bleef grotendeels in privé-handen, maar vakbonden en werkgevers mochten mee toezicht uitoefenen.

Dit compromis kreeg gestalte door de oprichting bij overeenkomst van het Controlecomité voor Elektriciteit en Gas (CCEG, 1955), waarin ook het Beheerscomité van de Belgische Elektriciteitsondernemingen (BCEO) vertegenwoordigd was als gecontroleerde partij. Vanaf 1964 had ook een afgevaardigde van de regering zitting in het CCEG. Dit gereguleerde systeem overzag alle aspecten van de sector – boekhouding, investeringsplannen, netuitbouw – maar bekeek een en ander voornamelijk vanuit het doel om de tarieven te drukken. Deze controlename door belangengroepen verliep onder de vorm van “aanbevelingen” uitgebracht door het controlecomité.