Beleid van activering en bevordering van transities op de arbeidsmarkt : Nieuwe variaties op oude thema’s

Er is geen paradigma-shift nodig om een responsief arbeidsmarktbeleid te voeren. Zo ook met activering en transities op de arbeidsmarkt. Al ruim twee decennia luidt het nieuwe adagio ‘van baan- naar werkzekerheid’, de zekerheid dat er wel een baan zal volgen na de huidige baan. Maar die overgangen lopen lang niet altijd positief, en daar kan beleid wel een relatief verschil maken. Zoals het beleid in de afgelopen legislatuur aantoont, was en is een cruciale cesuur in het model van transities de …

Er is geen paradigma-shift nodig om een responsief arbeidsmarktbeleid te voeren. Zo ook met activering en transities op de arbeidsmarkt. Al ruim twee decennia luidt het nieuwe adagio ‘van baan- naar werkzekerheid’, de zekerheid dat er wel een baan zal volgen na de huidige baan. Maar die overgangen lopen lang niet altijd positief, en daar kan beleid wel een relatief verschil maken. Zoals het beleid in de afgelopen legislatuur aantoont, was en is een cruciale cesuur in het model van transities de overgang van werkloos naar werk. Op dat domein is er een
grote ‘beleidsdichtheid’ van instrumenten, zeker ook na de overheveling van resterende bevoegdheidspakketten van activering en opleiding na de zesde staatshervorming. Wat nog in een beginstadium zit, is hoe vanuit andere posities van inactiviteit (leefloon, ziekte en dergelijke meer) de overgang naar werk kan worden bevorderd. Een nog grotere uitdaging voor de komende jaren bestaat erin om werkenden in staat te stellen zich voor te bereiden op of te heroriënteren naar een nieuwe job. Want jobnaar-job transities winnen aan belang, en dat niet alleen in het licht van de technologische veranderingen.