Frankenstein de baas blijven: artificiële intelligentie in Vlaanderen

We  schrijven 1950. Alan Turing, een Engelse wiskundige en pionier van theoretische informatica en kunstmatige intelligentie bedenkt een ‘imitatiespel’ om na te gaan of een machine menselijke gedrag kan nabootsen. Tijdens dat spel zitten drie deelnemers in geïsoleerde kamers: een computer, een mens en beoordelaar. De (menselijke) beoordelaar kan praten met de computer en de mens en stelt hen vragen. Zowel de computer als de mens proberen de beoordelaar te overtuigen dat zij mensen zijn.  Slaagt …

We  schrijven 1950. Alan Turing, een Engelse wiskundige en pionier van theoretische informatica en kunstmatige intelligentie bedenkt een ‘imitatiespel’ om na te gaan of een machine menselijke gedrag kan nabootsen. Tijdens dat spel zitten drie deelnemers in geïsoleerde kamers: een computer, een mens en beoordelaar. De (menselijke) beoordelaar kan praten met de computer en de mens en stelt hen vragen. Zowel de computer als de mens proberen de beoordelaar te overtuigen dat zij mensen zijn.  Slaagt de beoordelaar er na een aantal vragen niet in te achterhalen wie de mens en wie de computer is, dan wint de computer. De computer laat zo zien te beschikken over kunstmatige, cognitieve vaardigheden. Die Turingtest illustreert wat we vandaag ‘machine learning’ noemen: een onderdeel van artificiële intelligentie (Al) waarbij  machines stelselmatig beter worden in het uitoefenen van complexe taken naarmate ze blootgesteld worden aan meer data. En hoewel filosofen al in de oudheid piekerden over de idee dat kunstmatige wezens op de een of andere manier zouden kunnen bestaan, werd de term Al pas voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse computerwetenschapper John McCarthy tijdens de Dartmouth Conferentie in 1956.