Mensen in armoede betalen een hoge prijs voor digitalisering

De voorbije jaren is digitalisering een veelbesproken thema in het structureel overleg dat het interfederaal Steunpunt tot bestrijding van armoede organiseert tussen mensen in armoede en hun verenigingen enerzijds, en diverse actoren in de strijd tegen armoede anderzijds. Of het nu gaat over duurzame mobiliteit, voeding of energie, de impact van de COVID-19-crisis op de toegang tot essentiële diensten of over financiële verrichtingen, steeds blijkt dat de kosten van digitalisering zwaarder wegen…

De voorbije jaren is digitalisering een veelbesproken thema in het structureel overleg dat het interfederaal Steunpunt tot bestrijding van armoede organiseert tussen mensen in armoede en hun verenigingen enerzijds, en diverse actoren in de strijd tegen armoede anderzijds. Of het nu gaat over duurzame mobiliteit, voeding of energie, de impact van de COVID-19-crisis op de toegang tot essentiële diensten of over financiële verrichtingen, steeds blijkt dat de kosten van digitalisering zwaarder wegen voor mensen met een laag inkomen. Ondanks een positieve evolutie in de toegang tot internet, een toename van de digitale vaardigheden en een hoger gebruik van online dienstverlening, blijven er grote digitale ongelijkheden tussen personen in een sociaaleconomisch moeilijke en in een meer gunstige situatie. Gebaseerd op inzichten uit het overleg, focust dit artikel op de financiële gevolgen van deze digitale ongelijkheden voor mensen in armoede, en in het bijzonder van de digitalisering van geld en bankdiensten.