Begin jaren '90 startte her en der in Vlaanderen sociale- en milieuorganisaties met kringloopactiviteiten. Ze riepen op om spullen niet langer weg te gooien, maar ze aan de Kringwinkel te schenken. Perfect herbruikbare spullen waardoor ook de weg naar nieuwe gebruikers. Mensen met een beperkt budget, bewuste consumenten, schattenjagers. Een gat in de markt. Met de inkomsten slaagden erin erin banen te creëren voor mensen die laaggeschoold, of langdurig werkloos waren.
Stilaan ontstond de behoefte om van deze veelbelovende activiteiten een heuse sector te maken. In 1992 organiseerde Volkshogeschool Elcker-ik een eerste opleiding: 'Hoe een kringloopcentrum te starten'. Hét startsein voor meer afstemming en samenwerking tussen de verschillende organisaties.
Ondertussen zorgde de Vlaamse overheid voor subsidies voor sociale tewerkstelling en inbedding van hergebruik in het Vlaamse afvalbeleid. Een cruciale stap in de verdere uitbouw van de sector.