Dwingt een minuscuul klein virusje ons om anders te gaan leven, werken, leren, reizen, nadenken over het noodlot en een betere wereld? Hoe kunnen we COVID-19 kleinkrijgen zonder onze essentiële waarden in het gedrang te brengen? Of kan het juist dankzij die waarden?
We mogen ons alvast niet laten opsluiten in een dilemma: opnieuw comfortabel leven voor de meesten, zieker en korter leven voor de zwaksten. Of het omgekeerde: minder levenscomfort voor iedereen, maar een betere gezondheid voor de meest kwetsbaren. De oorzaken en de gevolgen van de coronacrisis moeten scherp worden geanalyseerd. Tot er een goed werkend vaccin gevonden is, zal de crisis een grenslijn trekken in het leven van de aardbewoners. Nadien wordt het nooit meer helemaal zoals het was. Bovendien zijn gelijkaardige crises die worden veroorzaakt door weer andere virussen en bacteriën, de komende decennia niet uitgesloten.
De geschiedenis van de toekomst wordt nu geschreven, door de noodzaak van een doordacht hervormingsbeleid voor de gezondheidssector, de sociale zekerheid, de werking van de arbeidsmarkt, de digitale transformatie, de financiering van de overheidsuitgaven, de verhoging van de productiviteit, het door- en voortzetten van een grondig klimaatbeleid. Dit alles zal maar lukken als ook de efficiënte van de politieke besluitvorming en haar democratische gehalte aanzienlijk worden verbeterd, wat zal leiden tot een groter maatschappelijk draagvlak.
In ons kleine Europese schiereiland zal dat maar kunnen dankzij ‘meer Europa’, waardoor het Avondland kan bijdragen aan de vermenselijking van de globalisering en bouwstenen kan aanreiken voor meer wereldbestuur en een faire organisatie van de wereldmarkten. De ethiek van de verandering wordt belangrijker dan de verandering van de ethiek.
