Andere regelgeving, ander beleid: andere identiteit - Een vergelijkende studie naar 'Citizen initatives for global solidarity' in Vlaanderen, Frankrijk en Nederland

Het terrein van de internationale ontwikkelingssamenwerking evolueert voortdurend naarmate de ontwikkelingsdoelstellingen worden herzien, de maatregelen worden aangepast en nieuwe ontwikkelingsactoren opduiken. In het verleden waren er hoofdzakelijk drie soorten ontwikkelingsactoren te onderscheiden: bilaterale donoren, multilaterale organisaties - zoals de Wereldbank en de Verenigde Naties - en niet-gouvernementele organisaties (NGOs). Deze worden "gevestigde ontwikkelingsactoren" genoemd. In d…

Het terrein van de internationale ontwikkelingssamenwerking evolueert voortdurend naarmate de ontwikkelingsdoelstellingen worden herzien, de maatregelen worden aangepast en nieuwe ontwikkelingsactoren opduiken. In het verleden waren er hoofdzakelijk drie soorten ontwikkelingsactoren te onderscheiden: bilaterale donoren, multilaterale organisaties - zoals de Wereldbank en de Verenigde Naties - en niet-gouvernementele organisaties (NGOs). Deze worden "gevestigde ontwikkelingsactoren" genoemd. In de loop der tijd is geconstateerd dat de wereld van ontwikkelingssamenwerking zich uitbreidde en diverser werd doordat nieuwe traditionele donoren (bijvoorbeeld Bulgarije als bilaterale donor) en niet-traditionele actoren, waaronder particuliere stichtingen, particuliere ontwikkelingsinitiatieven en bedrijven opkwamen (Richey en Ponte, 2014; Kinsbergen, 2014).

In deze studie zoomen we in op een van deze niet-traditionele donoren: in het Globale Noorden gevestigde, kleinschalige, door burgers geleide (meestal) vrijwillige ontwikkelingsorganisaties. Deze worden hier aangeduid als "Citizen Initiatives for Global Solidarity" of CIGS1,2. In verschillende landen in het Globale Noorden is het aantal CIGS sinds medio 2000 toegenomen als gevolg van macroprocessen zoals globalisering en individualisering. Volgens de schattingen van Pollet et al. (2014) hebben West-Europese landen waarschijnlijk tussen de 100.000 en 200.000 CIGS. CIGS zijn dan ook een steeds prominentere speler in het maatschappelijk middenveld in veel landen in het Globale Noorden, maar zijn vaak onopgemerkt of niet erkend gebleven door beleidsmakers, gevestigde ontwikkelingsactoren en academici in het veld. Hun toenemend aantal gaat gepaard met een toegenomen belangstelling van zowel de academische wereld als de beleidswereld en de praktijk.

The field of international development cooperation is constantly evolving as development goals are revised, interventions adjusted, and new development actors emerge. In the past, there were largely three types of distinguishable development actors: bilateral donors, multilateral organisations like the World Bank and the United Nations and non-governmental organisations (NGOs). We refer to these as established development. Over time, it has been observed that the world of development cooperation…

The field of international development cooperation is constantly evolving as development goals are revised, interventions adjusted, and new development actors emerge. In the past, there were largely three types of distinguishable development actors: bilateral donors, multilateral organisations like the World Bank and the United Nations and non-governmental organisations (NGOs). We refer to these as established development. Over time, it has been observed that the world of development cooperation expanded and became more diverse as new traditional donors (e.g. Bulgaria as a bilateral donor) and non-traditional actors, including private foundations, private development initiatives and companies have emerged (Richey and Ponte, 2014; Kinsbergen, 2014).

In this study, we zoom in on one of these non-traditional donors: northern based, small-scale, citizen led (mostly) voluntary development organisations. Here, these are referred to as 'Citizen Initiatives for Global Solidarity'or CIGS1. In various countries in the Global North, the number of CIGS has been growing since mid-2000 owing to macro-processes, such as globalisation and individualisation. According to the estimates by Pollet et al. (2014), Western European countries are likely to have between 100,000 and 200,000 CIGS. Consequently, CIGS are an increasingly prominent actor in civil society in many countries in the Global North but have often remained unnoticed or unrecognised by policy makers, established development actors and academics in the field. Their growing number has been accompanied by increased interest from both the world of academia and policy and practice.