De indirecte werkgelegenheid van de bedrijfstak gezondheidszorg en maatschappelijke dienstverlening (1995-2001)

Een sleutelindicator om het belang van een bedrijfstak in de economie te duiden is de werkgelegenheid. Naast de eigen werkgelegenheid is ook de indirecte werkgelegenheid van belang. In het kader van het Sociaal-Economisch Rapport Vlaanderen van de SERV worden 20 bedrijfstakrapporten over indirecte werkgelegenheid opgemaakt die wekelijks voorgesteld worden. Deze week stellen we de bedrijfstak gezondheidszorg en maatschappelijke dienstverlening voor.
De eigen werkgelegenheid in deze bedrijfstak bed…

Een sleutelindicator om het belang van een bedrijfstak in de economie te duiden is de werkgelegenheid. Naast de eigen werkgelegenheid is ook de indirecte werkgelegenheid van belang. In het kader van het Sociaal-Economisch Rapport Vlaanderen van de SERV worden 20 bedrijfstakrapporten over indirecte werkgelegenheid opgemaakt die wekelijks voorgesteld worden. Deze week stellen we de bedrijfstak gezondheidszorg en maatschappelijke dienstverlening voor.
De eigen werkgelegenheid in deze bedrijfstak bedraagt in 1995 ongeveer 316.000 personen(inclusief zelfstandigen) terwijl de indirecte werkgelegenheid oploopt tot 111.000 personen (idem). Deze personen werken in andere bedrijfstakken maar zijn afhankelijk van bestellingen door het gezondheidszorg en maatschappelijke dienstverlening of van de besteding van inkomen ontstaan in deze bedrijfstak.
In 2001 wordt een meer dan overtuigende stijging van de directe werkgelegenheid genoteerd (naar 397.000 personen) terwijl de indirecte werkgelegenheid eveneens licht oploopt (121.000 personen). De evolutie in de bedrijfstak wordt immers relatief weinig beïnvloed door de algemene economische gang van zaken, maar eerder door ontwikkelingen binnen de uitgaven van huishoudens en de overheid bestemd voor medische dienstverlening (sociale zekerheid).