Het ondersteuningsbeleid voor de energie-intensieve industrie doorgelicht: van een defensief naar een offensief industrieel klimaatbeleid

Om de urgente klimaatcrisis het hoofd te bieden moet de Europese economie vóór 2050 koolstofneutraal zijn. Dat wil zeggen dat er geen netto uitstoot van broeikasgassen meer plaatsvindt. Er zijn positieve signalen. Zo krijgt de transitie naar een systeem gebaseerd op hernieuwbare energie in de elektriciteitssector steeds sneller vaart. Dat is echter allerminst het geval voor de energie intensieve industrie, in het bijzonder de petrochemie en de ijzer- en staalsector.

Gelet op het gebrek aan voo…

Om de urgente klimaatcrisis het hoofd te bieden moet de Europese economie vóór 2050 koolstofneutraal zijn. Dat wil zeggen dat er geen netto uitstoot van broeikasgassen meer plaatsvindt. Er zijn positieve signalen. Zo krijgt de transitie naar een systeem gebaseerd op hernieuwbare energie in de elektriciteitssector steeds sneller vaart. Dat is echter allerminst het geval voor de energie intensieve industrie, in het bijzonder de petrochemie en de ijzer- en staalsector.

Gelet op het gebrek aan vooruitgang op vlak van verdere uitstootreductie, stelt zich de vraag of de maatschappelijke belangen even goed gediend werden. In dit onderzoek nemen Arbeid en Milieu, Greenpeace en Bond Beter Leefmilieu een brede selectie van deze steunmaatregelen onder de loep. Het rapport toetst de steunmaatregelen aan  drie cruciale vragen:
1. Slagen ze erin om bedrijven tijdig aan te zetten tot een omschakeling naar klimaatneutraliteit?
2. Stimuleren ze de nodige technologische doorbraken en innovatieve, circulaire productieprocessen?
3. Leiden ze tot een evenwichtige en rechtvaardige verdeling van lusten en lasten van de klimaattransitie tussen burgers, KMO’s en energie-intensieve bedrijven?