Huishoudens en gezinnen in België

Huishoudens en gezinnen vormen de bouwstenen van de maatschappij. Onze sociale organisatie en ons economisch leven worden er in grote mate door bepaald. De “Monografie huishoudens en gezinnen in België” (een studie door Patrick Deboosere, Ron Lesthaeghe, Johan Surkyn, Didier Willaert, Paul-Marie Boulanger, André Lambert en Louis Lohlé-Tart, in samenwerking met de Algemene Directie Statistiek en Economische Informatie van de FOD Economie) analyseert de samenstelling…

Huishoudens en gezinnen vormen de bouwstenen van de maatschappij. Onze sociale organisatie en ons economisch leven worden er in grote mate door bepaald. De “Monografie huishoudens en gezinnen in België” (een studie door Patrick Deboosere, Ron Lesthaeghe, Johan Surkyn, Didier Willaert, Paul-Marie Boulanger, André Lambert en Louis Lohlé-Tart, in samenwerking met de Algemene Directie Statistiek en Economische Informatie van de FOD Economie) analyseert de samenstelling en de vorming van huishoudens aan het begin van de 21ste eeuw. De gegevens uit de socio-economische enquête van 2001 staan hierin centraal. Het is nog steeds de meest volledige bron die toelaat om fijnmazige geografische analyses te combineren met een veelheid aan kenmerken zoals inkomen of onderwijsniveau. De monografie schetst de evolutie vanaf 1970 maar de aandacht gaat vooral naar de recente evolutie tussen 1991 en 2006 waarbij ook gebruik wordt gemaakt van informatie uit het Rijksregister.

De studie is het resultaat van het onderzoeksproject "Monografie 4: Huishoudens en Gezinnen" dat gefinancierd werd door Federaal Wetenschapsbeleid in het kader van het onderzoeksprogramma "ATLAS: Valorisatie van de resultaten van de Sociaal-Economische Enquête 2001".

Enkele van de conclusies:
 

• Sinds 1970 is de bevolking met 7% gegroeid. Het aantal huishoudens steeg aanzienlijk sneller en groeide met 33%. De trend van gezinsverdunning, die al een eeuw lang aanhoudt, zet zich nog steeds verder.
• Het gemiddeld aantal personen per huishouden blijft dalen van 2,98 in 1970 tot 2,39 in 2001.
• Vlaanderen telt nog steeds het grootste aantal personen per huishouden (2,46), maar kent wel de snelste daling. Brussel heeft de kleinste huishoudens (2,06 personen), maar de dalende trend wordt sterk afgeremd (2,07 personen in 1991).
• De helft van de Brusselse huishoudens bestaat uit alleenstaanden.
• Op het niveau van de arrondissementen en provincies stellen we vast dat de dalende trend het sterkste is waar de gemiddelde huishoudensomvang in het verleden het grootste was. Er is dus steeds minder verschil tussen de verschillende streken van het land wat de gemiddelde omvang van de huishoudens betreft.
• Nieuwe samenlevingsvormen hebben op korte tijd geleid tot een diversificatie van huishoudenstypes. Bij twintigers en jonge dertigers is niet langer sprake van één dominant patroon