Interregionale tewerkstellingszones op basis van een vraag- en aanbodanalyse

Ondanks de krapte in Vlaanderen en hoge werkloosheids- graden in Brussel en Wallonië, blijft het aantal Walen en Brusselaars tewerkgesteld in Vlaanderen laag. Het bevorderen van de interregionale mobiliteit is een speerpunt in het kader van ‘Iedereen aan Boord’ (2019), waar de ambitie werd uitgesproken hier versterkt op in te zetten. Ook in het werkgelegenheidsakkoord ‘Iedereen nodig, iedereen mee’, is het benutten van interregionale mobiliteit één van de krachtlijnen. In dit kader conceptualise…

Ondanks de krapte in Vlaanderen en hoge werkloosheids- graden in Brussel en Wallonië, blijft het aantal Walen en Brusselaars tewerkgesteld in Vlaanderen laag. Het bevorderen van de interregionale mobiliteit is een speerpunt in het kader van ‘Iedereen aan Boord’ (2019), waar de ambitie werd uitgesproken hier versterkt op in te zetten. Ook in het werkgelegenheidsakkoord ‘Iedereen nodig, iedereen mee’, is het benutten van interregionale mobiliteit één van de krachtlijnen. In dit kader conceptualiseert deze studie interregionale tewerkstellingszones, i.e. zones waar nog potentieel ligt om de interregionale mobiliteit uit te breiden. Dit werd gedaan op basis van een kwantitatieve analyse van de huidige pendelstromen tussen de verschillende gewesten enerzijds en een analyse van de vraag- en aanbodzijde van de arbeidsmarkt anderzijds. Zowel de vacatures aan Vlaamse zijde, als de werkzoekenden aan Brusselse en Waalse zijde worden in beeld gebracht. Daarnaast voeren we ook een enquête uit bij Waalse en Brusselse werkzoekenden om hun noden en drempels in kaart te brengen in verband met werken in Vlaanderen. Voor de vraagzijde werden verschillende interviews uitgeoefend met Vlaamse werkgevers, om ook hun noden en stimulansen te begrijpen. Als resultaat werden drie interregionale tewerkstellingszones geselecteerd: Brussel – Halle-Vilvoorde, Doornik-Moeskroen – Ieper, Roeselare & Kortrijk en Luik – Hasselt & Tongeren. In deze zones is reeds een bepaalde mate van interregionale tewerkstelling en werd er potentieel vastgesteld om de interregionale arbeidsmobiliteit te versterken, op basis van verschillende parameters (o.a. pendelstromen, interviews en analyse van de vacatures en werkzoekenden). Tot slot identificeren we een aantal beleidsaanbevelingen ter bevordering van interregionale mobiliteit, zoals het ondersteunen van werkgevers bij hun verschillende drempels en intensievere samenwerking tussen VDAB, Actiris en Forem.