Unia Jaarverslag 2016

2016 zullen we ons altijd herinneren als het jaar van de terreuraanslagen in Brussel en Zaventem. Het heeft onze samenleving ingrijpend veranderd: er is een tijd van vóór en van ná de aanslagen.

Meer dan ooit is de afwijzing van de ander vaak zo openlijk, zo direct. Unia ziet een gebrek aan verbondenheid en solidariteit. Meer en meer mensen trekken zich terug in de veilige werkelijkheid van de eigen groep. Bovendien worden mensen die niet tot de dominante groep behoren steeds vaker naar de zijka…

2016 zullen we ons altijd herinneren als het jaar van de terreuraanslagen in Brussel en Zaventem. Het heeft onze samenleving ingrijpend veranderd: er is een tijd van vóór en van ná de aanslagen.

Meer dan ooit is de afwijzing van de ander vaak zo openlijk, zo direct. Unia ziet een gebrek aan verbondenheid en solidariteit. Meer en meer mensen trekken zich terug in de veilige werkelijkheid van de eigen groep. Bovendien worden mensen die niet tot de dominante groep behoren steeds vaker naar de zijkant geduwd. Naast de stijging in het aantal meldingen die gelinkt kunnen worden aan de aanslagen, baart ook de ernst van de feiten waarover men melding doet ons zorgen. Er is een zorgwekkende tendens vast te stellen: commentaren en bedreigingen op het internet zijn gewelddadiger en radicaler dan vroeger, personen worden fysiek aangevallen enkel en alleen omdat ze moslim zijn en verdenkingen die gebaseerd zijn op geruchten of erg lichte feiten, leiden tot de weigering om iemand aan te nemen of zelfs tot ontslag.

Zo klein als België is, zo groot worden de afstanden tussen groepen. Unia zoekt in haar werk naar het dichterbij brengen van groepen van mensen. Dat is een collectieve inspanning. We roepen alle gemeenschappen en burgers op om zich niet te laten opzetten tegen elkaar, maar om samen een inclusieve en participatieve samenleving op te bouwen. Eerder dan aan een noodtoestand, hebben we nood aan een toestand waarin iedereen zichzelf kan zijn en ook zo aanvaard wordt.