De evolutie van opleidingsinspanningen in Vlaamse bedrijven tussen 2015 en 2019

De noodzaak om van Vlaanderen een lerende samenleving te maken is groot, gegeven dat de inhoud van jobs sterker verandert doorheen de loopbaan onder invloed van digitalisering en robotisering (zie bijvoorbeeld Sels, Vansteenkiste, & Knipprath, 2017), en we de komende jaren verder afstevenen op structurele arbeidsmarktkrapte en een moeizaam matchingproces tussen arbeidsvraag en -aanbod (bijvoorbeeld Vansteenkiste et al., 2019; Vansteenkiste & Sourbron, 2020). Maar hoe staat het momente…

De noodzaak om van Vlaanderen een lerende samenleving te maken is groot, gegeven dat de inhoud van jobs sterker verandert doorheen de loopbaan onder invloed van digitalisering en robotisering (zie bijvoorbeeld Sels, Vansteenkiste, & Knipprath, 2017), en we de komende jaren verder afstevenen op structurele arbeidsmarktkrapte en een moeizaam matchingproces tussen arbeidsvraag en -aanbod (bijvoorbeeld Vansteenkiste et al., 2019; Vansteenkiste & Sourbron, 2020). Maar hoe staat het momenteel met de opleidingsinspanningen in Vlaanderen? In deze bijdrage houden we de vinger aan de pols van de opleidingsinspanningen in Vlaamse bedrijven op basis van de Sociale Balans. We zoomen aan de hand van de meest recente data in op de evolutie tussen 2015 en 2019. We stellen vast dat het aandeel vormingsbedrijven bij ondernemingen met meer dan tien werknemers lager ligt in 2019 dan in 2015. De opleidingsparticipatie is eveneens wat afgenomen, net als de gemiddelde opleidingsduur. Het aandeel opleidingsuren blijft stabiel. Opvallend is daarnaast dat de opleidingsparticipatie in de grootste bedrijven sterker terugviel. We constateren ook een sterke sectorale differentiatie, waarbij de participatiekloof tussen de sterkste en middelste sectoren iets groter werd.