Conceptuele verkenning van indicatoren voor groene ruimte die bijdraagt aan gezondheidsbevordering

Er bestaat steeds meer wetenschappelijk bewijs dat de positieve effecten van groene ruimte op onze gezondheid onderbouwt. Onderzoek wijst uit dat interactie met groen geassocieerd is met een lagere mortaliteit en morbiditeit (Kondo, Fluehr, McKeon, & Branas, 2018). Er zijn ook aanwijzingen dat de beschikbaarheid van groen gerelateerd is aan een betere fysieke en mentale gezondheid (Bowler, Buyung-Ali, Knight, & Pullin, 2010; Lee & Maheswaran, 2010).
De ontwikkeling van groen wordt dan…

Er bestaat steeds meer wetenschappelijk bewijs dat de positieve effecten van groene ruimte op onze gezondheid onderbouwt. Onderzoek wijst uit dat interactie met groen geassocieerd is met een lagere mortaliteit en morbiditeit (Kondo, Fluehr, McKeon, & Branas, 2018). Er zijn ook aanwijzingen dat de beschikbaarheid van groen gerelateerd is aan een betere fysieke en mentale gezondheid (Bowler, Buyung-Ali, Knight, & Pullin, 2010; Lee & Maheswaran, 2010).
De ontwikkeling van groen wordt dan ook vaak naar voor geschoven als een goedkope en effectieve manier om de leefbaarheid van wijken te verbeteren en bij te dragen aan preventieve gezondheidszorg.
Groene ruimte is echter relatief schaars, vooral in stedelijke omgevingen. De aanwezigheid van het groen in de bebouwde context is bovendien niet gelijkmatig verdeeld of overal toegankelijk, ook het kwaliteitsniveau kan sterk variëren. Bovendien staat die groene ruimte binnen het bebouwde weefsel ook onder druk. Als gevolg van het beleid om extra ruimtebeslag te vermijden, is een verdere verdichting en inbreiding binnen het bebouwde weefsel immers te verwachten.
Dit kan mogelijk ook een vermindering van het aanbod aan toegankelijk groen betekenen. Om effectief bij te dragen aan preventieve gezondheidszorg is een goed begrip nodig van de ruimtelijke spreiding van de groene ruimte, de ongelijkheden die burgers ondervinden om van de gezondheidsbaten te kunnen genieten en de mogelijke effecten van toekomstige ontwikkelingen hierop.
Het onderzoek in dit artikel maakt daarom een conceptuele verkenning van indicatoren voor groene ruimte in de bebouwde context die bijdraagt aan  gezondheidsbevordering. In de literatuur en de praktijk wordt groen in de bebouwde omgeving vanuit zeer verschillende invalshoeken, perspectieven en doelen benaderd en bestudeerd, wat resulteert in een breed scala aan methoden voor kartering en analyse. Op basis van een kritische beschouwing van bestaande methoden en praktijken, aangevuld met inzichten over het verband tussen groen en gezondheid, wordt een analysekader opgesteld. Aan de hand van beschikbare geodata voor Vlaanderen
worden mogelijke paden voor kartering en analyse voorgesteld.